கடவுள் பார்ப்பதில்லை

பல்லவி
கடவுள் பார்ப்பதில்லை – அவர்
எதையும் கேட்பதில்லை – கேள்
அதனால் தாய் தோன்றினாள்
புனிதம் வேறு இல்லை – அட
அவள் போல் வேதமில்லை – பூ
உலகை தாய்க் காட்டினாள்
தோழிபோல துணையிருப்பாள்
மனதினிலே சுமந்திருப்பாள்
சுவாசக் காற்றைத் தருவாள்
சரணம் 01
உயர தினம் உயர
அவள் உறுதியை வழங்கிடும் உருவமடா
நிமிர தலை நிமிர
அவள் தகுதியை வளர்த்திடும் கருணையடா
சோர்ந்திடாமல் துணிவைத் தரும்
அவள் தூய்மையான பிறவியடா
பூமியின் அதிசியம் அவளெனவே
கால்களின் விழுந்து நீ தினம்
பூஜைகள் புரிவது பெருமையடா
சரணம் 02
பகலில் வரும் பகலில்
அவள் ஒளிதர உதித்திடும் விடியலடா
விழியில் இரு விழியில்
அவள் அருள்தரும் அழகிய வடிவமடா
தோல்வியாவும் தொலைந்துவிட
அவள் தோள்கள் தாங்கி நடக்குமடா
ஆயிரம் உறவுகள் உடன் வரலாம்
ஆயினும் நிரந்தரம் எது
தாய் மகன் உறவென உணர்ந்திடடா